bir varmış, hep olacakmış

bir zamanlar....
sana dokunmaktı aslında seni görmek
seni öpmekti, öpmek hiç usanmadan ve hiç kanmadan
yanında olmaktı herşeye, akıp giden zamana inat...
mevsimler değişmişti yanındayken farketmemiştim
yağmurda da güzeldin çünkü sen

güneşte parlardı gözlerin.
ve sen en çok sonbaharda güzeldin
sarı yaprakların arasında...
ilk baharda seninle açardı çiçeklerim ve kendimi yenilerdim
doğaya bir fidan katardım her ilkbaharda seninle...
    oysa şimdi, her günü yanımda geçen bir hayat var.
gözlerimin önünde akıp giden yıllar.
büyüyorum yanında, her geçen gün daha fazla.
içim hep çocuk seninle. değişmeyen tek şey gözlerim.
değişmeyen tek şey gözlerin...
bana bakışın hep aynı adam. iyi ki geldin.
upuzun bir ömrü, kendine adamaktan vazgeçip benimle bölüştün.
şu sıra büyük şansımın daha çok farkındayım.
iyi ki geldin!
     güneşleri ömrüme armağan ettin.
milyonlarca yunus balığını özgürlüğüne kavuşturdun.
tuzlu su kokan ellerime ne iyi geldin.
yağmurları serdin yollarıma.
bulutları tek tek kovdun başımın üstünden.
şimdi artık senden ne gelirse başım üstünde yeri var...
    küçücük bir çocuk büyüttün yıllarca.
uzaktan sevdin ve hiç vazgeçmedin.
yolları kısalttın kalplerimizin arasında.
mesafelerin önemi yokmuş bana öğrettin.
    ben çok şeyi senden öğrenmiştim zaten.
ömrümün sonuna kadar öğretmenim kal, kalmalısın, kalacaksın...
sen deniz gözlü adam, ömrüme ömür kattın.
ne iyi ettin geldin. ne iyi ettin beni benden çok sevdin...